Dear dear friends,

All the worries of my past week ended. My dad was sick and now he's all fine. There used to be very high tension in the house while he was sick. Everybody was worried, (what might be the reason). But know everything's FINE. Mommy's happy as ever. Daddy too. And I again laugh at all the old sorrows.

I've started reading the rest of one of the books I've started long before. It's great and I recommend reading it to all civil and architecture students. The book is so easy to read, all are the points you've studied in your university lessons before and it would be just a reminder. Understanding Structures by Fuller Mooler. (DARKE RAFTARE SAZEHA)

I need recommendations: I told you I'm going to Tehran book fair on Tuesday. A bit late but still fine for my purposes. There is a long list of the books I must buy and a short list of the people I must meet and another list of the places I must go. I will write the list here in the next post and I hope you'll be kind enough with your great recommendations about the books I must buy and the places I must meet.

من رفتنی شدم به نمایشگاه کتاب تهران. اونقدر لیست بلند بالایی از کتاب هایی که می خوام بخرم نوشتم که میترسم بشینم پولشو تخمین بزنم. چند خایی هم هست که باید سر بزنم بهشون. یعنی کفره که برم تهران و اونجاهارو نرم.

من چون آدرس اشخاصی رو که برام کامنت میذارن نمی دونم جواب کامنت هاشونو به صورت کامنت برای همون پست می نویسم ،

نارادا یک روز به کریشنا گفت: سرورم، راز مایا را بر من بگشای.

چندی گذشت. نارادا، کریشنا را به بیابانی برد و با هم چند روزی راه رفتند. کریشنا گفت، نارادا تشنه ام. برو برایم آب بجوی.

نارادا به جستجوی آب رفت. به دهکده ای رسید. به در خانه ای کوفت. دختری بسیار زیبا در به رویش باز کرد. همین که نارادا چشمش به او افتاد همه چیز را از یاد برد. او را می نگریست. مست عشق او را به زنی خواست. با هم ازدواج کردند. زن برایش دو فرزند آورد. آنان دوازده سال با یکدیگر زندگی کردند. نارادا با زنش، فرزندانش، کشتزارها و گله هایش بود.

شبی رودخانه طغیان کرد. سراسر دهکده را فرا گرفت. خانه ها فرو ریختند. آدمیان و جانوران را آب رد. نارادا شنا می کرد و با سیل در نبرد بود و زن و بچه های خود را گرفته، در آب می برد. یکی از بچه ها لز چنگش به در رفت. همچنان که می کوشید نجاتش دهد، بچه ی دیگر را نیز از دست داد. زنش از زور سیلاب از آغوشش کنده شد.

نارادا بر ساحل افتاد و به تلخی می گریست. ناگاه از پشت سر صدای نرمی پرسید: "فرزندم، آب کو؟ تو رفتی برایم جامی آب بیاووری و من منتظر توام. اینک نیم ساعت است که رفته ای. نارادا با شگفتی پرسید:"نیم ساعت؟".

دوازده سال گذشته بود. دوازده سال شادی و رنج... چشم های مایا گذر کرده بود.

رسما خیلی پر رویید.
تقدس؟ تقدس؟ این را می گویید تقدس؟ آخر شما از کجا میدانید؟
شمایی که با چشم هاتان از تمام وجودم تنها ظاهرم را می کاوید، آخر چطور انتظار دارید باور کنم که می دانید؟
چرا اینقدر اداعاتان میشود؟

-"دور برش نپلک. آدم جالبی نیست. من میشناسمش.".
+"من دور و برش نپلکیدم!!!".
به همین 1 جواب قناعت کردم. بگذریم از اینکه تو دلم زیاد بهش حرف زدم.
+"اصلا تو از کجا میشناسیش؟"
-"می خوای بگم خونش کجاست؟ خونش فلان جاست."
+"خب که چی؟"
-"یعنی می خوام بگم اینقدر آمارم دقیقه!".
+"خوش به حال تو!!!!!!"
این بود نظرات شخصی 1 دختر گرگانی 21 ساله در مورد یکی از اساتید 35 ساله ی دانشگاه!

چرا آدم ها دلشون می خواد برداشت شخصی شون رو از دیگران به هم غالب کنن؟ خجالت نمی کشن؟ گور بابای این آدمای محترم با نضرات محتعرم ترشون. اصلا آدم نامحترم را عشق است.

10 بار هی تکرار کردم. غلط کرد به خاطر من ناراحت بود. بیشتر حرفمون طول میکشید 10 ها بار دیگه هم می گفتم.
من دوباره بین هق هق گریه گم شدم امروز. الکی که نبود. به غرورم بر خورده.
اگر پنی جان بود می گفت "اوا؟؟؟؟".
صدامو انداختم به سرم و همه رو بردم زیر سوال و گفتم کات. شاید پس فردا در بمونم به خاطر کات قاطعی که گفتم.
الکی که نیست. با جناب خدا هم قهرم. دیشب رفتم به جایی که به عقل جن هم نمی رسید. با غرور گفتم ببین خدا جان که نمی ترسم. اومدم منت کشی و نه از لو لو می ترسم نه از...
دستامو کردم تو بارونا و از ته دل خندیدم. هر چی عطر خاک بارون خورده بود کشیدم تو ریه هامو و با غرور فکر کردم الان شروع می کنم خدا رو اغفال کردن که باهم آشتی کنه.
ولی آخه منصفانه ست خدا؟ تو فکرمومی خونی. عصبانی میشی و ترس می ندازی تو دلم که برم و بی خیال مراسم آشتی کنون شم؟
باشه. بر نمی گردم. به این زودی ها بر نمی گردم.

من، چیکویی تیتا

دیگه نمی خوام دوستامو ببینم. دیروز جلوشون نقابم از چهرم افتاد و حالا دیگه نمی خوام دوستامو ببینم. اصلا من دیگه مونا نباشم خوبه؟ مونا این همه هست تو شهر، تو دنیا. منو می خواین چه کار؟ بذارین اسمم باشه چیکویی تیتا. همیشه این اسمو دوست داشتم. فامیلی اصلا نمی خوام. تاریخ و گذشته هم نمی خوام. منو به هیچی یاد نکنین. شما که چیکویی تیتا رو نمی شناختین. میشناختین؟
وقتی نقابم از چهرم افتاد دوستام شخصی رو دیدن غیر از منی که دیده بودن. ولی اون بازم خودم نبودم. 1 نقاب دیگه بود که داشت رو میشد. زندگی اونقدر نقاب رو چهرم کشیده که....
ولی اگر تاریخ رو ازم بگیرین باز من می مونم با خودم.
من 1 بار در گذشته دوست هامو طلاق دادم. انرژی زیادی برد. خیلی زیاد. حلا دیگه انرژی شو تو خودم نمی بینم. ولی لازمه. برای اینکه دوباره خودم بشم لازمه.
دیروز منی که چیزی نبودم جز خنده، جلوی دوستام به هق هق افتادم.
ضعیف شدم. خودم اینو حس میکنم. می خوام شروع کنم کمی ورزش و عیاشی. بذارید اتاقم و بهم بر گردونن. بذارین خدامو بهشتمو پس بدن، اون وقت شب های عیاشی راه می ندازم بالای درخت ممنوعه. همه ی کسایی رو که دوست دارم دعوت میکنم به صحنه ی خیال و با تک تکشون می رقصم. من چیکویی تیتا میشم، بی هویت و آزاد. همون طور که همیشه تو اتاقم بودم.

portrait
Originally uploaded by ladyinchains.

مادر جووووووووووون
یادش بخیر

my ex room mates

my sculpture lives
Originally uploaded by ladyinchains.

I miss my room. I miss my room mates:(

من نمی گم چقدر از هوش، ولی می گم چقدر از تخیل بی بهره ان همه ی اون کسایی که با افتخار خدا رو انکار می کنن. یعنی حاضر نیستن برای خاطر دل خودشون هم که شده، برای 1 بار هم که شده، علم ناقص بشری رو فدای قدرت احساس و تخیلی کنن که حدی نداره و مرزی؟

تا حالا اسم فیلم زندگی 2 گانه ی ورونیکا به گوشتون خورده؟ من فیلم رو ندیدم. ولی اسم فیلم معنی ای رو برام تداعی می کنه که باعث می شه به زندگانی 2 گانه ی خودم فکر کنم. اون قسمت از زندگیم که در خواب به سر می برم و اون قسمتی که در بیداری. خیلی خوبه که آدم بتونه رویاهاشو مو به مو به خاطر بیاره.
همیشه که از خواب بیدار می شم برام مثل اینه که 1 ضربه ی محکم زدن به سرم و فراموشی گرفتم، و بعد کم کم، در طول روز...، یک جرقه و یهو تداعی می شه همه ی اون رویاها. و من معلق می مونم بین زندگی دو گانه ی خودم. واقعیت تلخ و رویای شیرین؟ واقعیت شیرین و رویای تلخ؟
من به عنوان کسی که رویا هاشو به خاطر می یاره اعلام می کنم که، ...که؟ که مرز رویا و واقعیت اونقدر باریکه که، که ... نمیدونم.
به طرز عجیبی داره این موضوع در ذهنم شکل می گیره که زندگی بالواقع لایه لایه ست. واقعا دارم به موضوعی که در فیلم ماتریکس مطرح شده اعتقاد پیدا میکنم. نه اعتقادی فقط در این حد که ماتریکس برام یک فلسفه ی جذاب باشه. اعتقاد در حدی که دارم گمان میکنم، بودند کسایی که از این لایه از زندگی خارج بشن، و در لایه هایی محیط بر لایه ی زندگی ما، نظاره گر ما باشن. حتی این فکر داره به ذهنم خطور می کنه که چطوره منم خودمو اماده ی رفتن کنم؟ همین حالاشم قسمتی از آمادگی شکل گرفته. من اعتقاد پیدا کردم.
به نظر شما شباهتی هست بین شازده کوچولو،فیلم ماترکس و دنیای لایه لایه؟

من به افتخار همه ی رویاهام و اعتقاداتم، و یا شاید تخیلاتم تصمیم دارم در پروژه ی طراحی این ترمم، کمی دیوانگی به خرج بدم.
در دهه ی اخیر معماری شکل گرفته به اسم معماری فولدینگ یا لایه لایه که به نحوی معانی فوق رو هم در بر می گیره. البته این نظر شخصی بندست. به هر حال من می خوام لقمه ای چاق تر از دهان مبارکم بردارم و .......

امروز کوچمون پر بود از عطر اقاقیا.
امروز دل من گرفته بود.
امروز ریه هامو پر کردم از عطر اقاقیا و ذوق کردمو از جناب خدا پرسیدم، تو هم دلت واسه من تنگ شده؟
امروز فهمیدم جناب خدا باهم قهره. منم وقت نداشتم نازشو بکشم تا با هم آشتی کنیم. برا این کارا زمان لازمه. مکان لازمه. فرصت مناسب لازمه. ولی من نه تنها پس فردا امتحان اسکیس دارم، که مکانش رو هم ندارم. حالا حالا مونده تا تیکه زمین سه در پنج منو دوباره بهم بر گردونن.
امروز من باید درس می خوندم برای پس فردا ولی در عوض همه کار کردم جز درس خوندن. حالام عذاب وجدان دارم که کمی استرس چاشنیش شده.
خوش خبری. کتاب فضا زمان معماری رو هم خوندم تموم شد.

برای اسکیسم دعا کنین خواننده جونا

For this term we are to design official-commercial-cultural center in 9000 m^2 lot. We passed our first skiss on the past Sunday, and the second one is going to be on wednesday. In first skiss I did good, and I'm thinking of some new ideas to improve my project.
Because of my modular design our professor talked about my project as a modern work. But what I don’t wanna be is a modern architect. And of course we are not living in 1930 to feel proud of our modern designs. I prefer to do some FOLDING architecture. But…
What disappoints me is, there is no sample architecture for the present age in Iran. We have no echo-tech architecture. No folding architecture. no Punctuated equilibrium architecture. And no organic architecture. Although we might have some deconstructed and post modern buildings, but they're again so poor in concept and idea.
So apart from all these, I'd better think about the concepts I wanna use in my project.. but that's even hard to reach.
Any recommendation is more than welcomed.

Today I realized that AT TIME, more than anything I wish to enter the fine-arts university of Tehran. I donno if I'm ready to do anything to reach this aim, but sometimes I feel I can try.
So, again any recommendation is more than welcomed.

-----------
things that occupy my mind:
1-find some free time to do more practices on ...
2-imrpove my sketching skills
3-to finish reading "time, space and architecture"
4-go and look for a fine back pack or bag to buy.
5-whether to buy a backpack or a bag?
6-if I must talk to Pennie or not.
7-why I feel bad right after I talk to Pennie?
8-there is a book series that I must find and buy. My brother used to have them in his library but I'm the reason most of them are lost.
9-to find accompany for Tehran book fair. (my brothers are both there, but I can't live in their place. And of course things I'm after in Tehran are totally different from the things they're after!)
10-if I'll find the chance to go to Tehran or notL.
11-i haven't called Angie yet and she wont ever forgive meL.
12-i haven’t called mona yet and she wont ever forgive me.
13-how to study my lessons the way they suit me!
15-where have I lost my "TARAHI EGHLIMI" book??!?!?! I've paid 9800 tomans on it. I need to read it again soon for I've totally forgotten everything I've read in it.
16-how to confirm my attention in concrete community? I'm after some serious scientific corporation
17-when I can buy the new camera? Where to steal 1 milion toman?
18-when I can have my room back to do singing practices?!?! it's cruelty to sing by my parents side. You have no idea!
19-i envy one of our professors, "Dr Kamelnia"

past written texts:

امروز بالاخره اونقدر بزرگ شدم که بفهمم چرا فیلم همشهری کین شاهکاره!
1 حرفی هم برادرم وقتی کوچیکتر بودم زد که حالا دلیلشو درک می کنم. بهم گفت: "تا سن 19 سالگیت کتاب داستان ها بیشتر از هر کتابی به دردت می خوره."
البته من الان 21 سالمه و هنوزم که هنوزه داستان از زندگیم حذف نشده. ولی خودمو مدیون تک تک کتابایی میدونم که تا به حال خوندم.
امروز حتی اونقدر بزرگ شدم که ربط مکتب های مختلف رو بهم درک می کردم. و تاثیرشون روی معماری، موسیقی، سیاست، فیلم سازی، نقاشی...
معنی کلمه ی نوستالژی رو به طور عام و خاص بهتر از هر موقعی فهمیدم.وووووو.........

امروز در کنار همه ی مدروکات 1 چیز مهم هم کشف کردم.(دو نقطه دی) اونم اینکه: من بیشتر از اینکه عاشق آدم های با صورت زیبا بشم، عاشق آدم هایی با فن بیان خوب میشم.

امروز 1 آقایی به مدت 2 ساعت حرفای خوب خوب میزد. آخر صحبتاش که ازمون پرسید چه مقدار از حرفاشو فهمیدیم من با جرات گفتم همشو. این واسه خودم که خیلی خوب بود.

دارم کتاب معماری معاصر غرب رو می خونم. خیلی خوبه. برای همه خوبه. خلاصه شده ی چند کتاب خیلی خوب:

فضا، زمان، معماری

تاریخ معماری مدرن.

واقعا کاش همه می خوندن و از عقب افتادگی معماری کشورمون خبردار میشدن. اونوقت شاید سرمایه دارها این همه پول رو خرج ساختن این همه ساختمون های بی ارزش نمی کردن. برای پیشرفت معماری کشور فقط سواد معمارها کافی نیست.

من دارم آهننگ های خانم دولسه پونتس رو دانلود می کنم. مامانمم مثل من عاشق آهنگاش شدن. من همین اواخر فهمیدم سلیقه ی موسیقایی من و مامان خوشگلیم عین همه.
امروز با مامان بابام رفتیم یکی از اون محله های خیلی قدیمی مشهد. جای باغ نادری. بعد هم از جلوی دبیرستان فردوسی رد شدیم. موقعی که من بچه بودم برادرم اونجا میرفت دبیرستان. منم همیشه بهش حسودیم میشد. بعد از سالها بود که دوباره دبیرستان رو میدیدم. بعد هم رفتیم خیابن تهران. جای خونه ی قدیمیمون. پر از خاطره بود واسم. من همیشه خاطراتم به 2 دسته تفسیم میشه. قبل از 6 سالگی در خونه ی قدیمی و بعد از 6 سالگی در خونه ی جدید.

بچگی هایم پر بود از سر شکستن و به طبقات خالی خانه سرک کشیدن. از کم های در بالا رفتن و از آن بالاها پایین جهیدن. بچگی هایم پر بود از مادر بزرگی که در نبود مادرم مراقبم بود. و جمله ای از من، تنها جمله ای از من که جاودانه شد. "ساعت تا کجا بیاد مامانم میاد؟". به همین دلیل بود که خیلی زود ساعت خواندن را یاد گرفتم. برای لحظه شماری ورود مادرم به خانه. چرا مادرم بیشتر از اینکه سهم من باشد باید سهم آن دانش آموزان احمق میشد؟ آخر من کی به مادرم اجازه دادم دیگران را در سهم من شریک کند؟
حتی کودکیم پر میشد از مدرسه ی مادرم. و دخترکانی که دانش آموزان مادرم بودند. چقدر لوس بودند در برخورد با منی که ... چه بگویم؟
بچگیم زندانی شد در مهد کودکی که در مدرسه ی مادرم احداث شد و من در آن 4 دیواری شریک شدم با نیکو که لام تا کام حرف نمی زد و سروش که وحشی بود و مربی ای که مهربان بود. آخر به من کتاب سیندرلا را هدیه کرد و من گمش کردم.
پر بود از تنهایی منی که خواهر برادر هایم در مدرسه صبح را به بعد از ظهر میرساندند و من در خانه. پر بود از لگو. پر بود از شنل ها و دامن های پف داری که من با چادر نماز های مادرم درست می کردم. عروسک هایم برای ایفای نقش در داستان های من زیادی نا منعطف بودند. باید خودم دست به کار میشدم در امر خطیر ایفای نقش دختری که همه ی شاهزادگان عاشقش بودند.
پر از ماشین کنترلی برادرم. و آروزی من در نگهداری حیوانات و مخالفت پدرم.
اگرعجیب ترین قسمت آن بچگی ها ضبط صوتی بود که صدای کودکانه ام را جاودانه کردو نوار قصه هایم را از بین برد، در عوض زیبا ترین قسمتش بیدار شدن از خواب در تخت پدر و مادرم بود و قصه هایشان برای سحر و جادو کردن من و سپردنم به رویاهای شبانه. ولی چه تلخ بود روز هایی که من دیر تر بیدار شده بودم و رفته بودند آن قصه گویان و ساحران شبانه. چقدر اشک بود. چقدر به دنبال آن اشکها هق هق بود. چقدر تنهایی بود.

امروز بعد از چند روز نشستم خونه و دارم شکمی از عزای کلمات مدفون شده در می آرم.
در تنهایی خودم تبدیل میشوم به ماده شیری بی تاج و تخت که می درد همه چیز را. اگر چه نه در ظاهر ولی در باطنم همه ی نرره شیرها را ریز ریز کردم.

دیروز قبل از امتحان اسکیسم به جای درس خوندن داشتم می رقصیدم. یک فرصت ناب دست داد و من تنها شدم و پذیرایی خونه رو کردم پیست رقص و فقط یکی از آهنگهای جو داسین هی تکرار می شد و من هی بیشتر تو خودم غرق میشدم. خلاصه دیروز قبل از اسکیسم کلی رومانتیک شده بودم. ولی در عوض سر اسکیس اونقدر سر حال بودم که یه ذره هم بهم سخت نگذشت.
دارم 1 کتاب جدید می خونم به اسم کافه زیر دریا. دوباره یکی از اون کتاباست که شبیه خوابای منه. واسه همین دوستش دارم. البته نه فقط واسه این 1 دلیل

چند روز پیش یکی از دوست هایم در حقم بد جنسی کرد. برگشتم پرسیدم ازش، "تو هم بدبخت شدی مگر؟". با تعجب نگاهم کرد. نفهمید چه میگویم. بدبخت تر از این حرف ها بود.

Past written texts:
85/01/04

The vanishing
I watched the film today. It could be the story of my life. Still is. In search of something in the rest of your life. No matter what. but it uses up all you memory and mind. It uses up all your passion and songs. It uses up all your strength, and if you are waiting for the day that you'll forget, you'll let go of it, IT'S NEVER.
I didn't cry for the drama. But I was scared. For I have sacred places too. Sacred collection of songs. I never refer to them, for I dunno what's gonna happen to me. I do have dreams also. and when I wake up I search for a sign I search for a meaning. And there's always someone to preach me, to try to convince me that I must go after something meaningful in my life.
But my life has got its own meaning.
I have a lost teacher (I've told about). One thing he taught me was to never censor myself. now I'm in the situation. I have nothing in my life to hide from ANYONE. I've revealed everything to my parents. To my everyone. I've written it. I've cried it. And now, I'm known by all of them.
Everyone knows that I have dreams of lost desires.
Everyone knows, I won it by becoming a loser.
Everyone knows the reason why I'm always after new songs to sing my life.
Everyone knows that I'll never creep outta my childish cover.
.
.
.
But still everyone knows very little.
------------------------------------------

These days passed unconsciously. I wasn't home. I was the mother of 4 children. Two 16 year old boys. A girl 6 month younger than me. and another 7 year old baby.
Because of that short 24 hours the 7 year old baby still calls me mommy. I was a good mommy indeed. I took off my sport close and I wore like Indian women does. That way I more looked like mommies. I washed their dishes. I warmed their meals. I slept them. I played with them. and i made them call me mommy instead,
Wow. It's much of fun to be a mommy. I told my own mommy about it and she said. that's how virtual things are. Much of fun. She added, but for me it's more worriness than fun when you are sick, when you are sad, when you are unsatisfied, .........
I dunno. I still consider it a fun. To raise a baby. And to give all your life for it. to make that baby a better man. Not one like yourself. Better, the best.
------------------------------------------

My birthday's gone. I didn't make wishes really. i had no candle light to blow out. I didn't even talk to the moon, to the god. I didn't have the chance for any of them. i didn't talk to my persimmon tree. i didn't do many things that I always used to do on my birthdays. but no matter. What matters is that I feel like I am 21. And I am satisfied with that. For I don't really wish to be a sweetheart 18. I don't mind that I'm not a teen any more. What matters is what I feel at heart. And what I feel at heart is hard to explain.
I received a very beautiful song lyric for my birthday. I haven't heard the song yet. But right now I'm downloading it. For this song will always remind of the time that I was a brand new 21 year old girl
-----------------------------------------------
I donno when Iran TV showed SO FAR SO CLOSE. But it was when I watched it for the first time. It was wonderful and I'm still so really sorry for it didn't go for Oscar.
In film there was scene in which I felt like flying. Oh let me explain it.
In my room is placed in the upper floor of the house. And its windows opens to the yard. The window is so big. 3 meter length and 2 meters height. My bed is placed right under the window. And when ever i sleep i have a big part of sky in frontta me. The south sky. In this sky there is group of stars that i always meet in the night or midnight. In this starry night, there are 7 starts that catches my eyes more than other. One is my love star. The other 6 are always together. 3 in one line and another 3 in another. One group is on horizon line and the other is on vertical. I named the stars when I was 14 years old. When I finished the book "three musketeers. I named 4 of them after 4 musketeers and the other 2 after 2 other precious characters of mine.
the 6 stars are the one's that I always talk to, and i call them my best friends and ... well they've always meant so much to me.
The 6 stars that I'm talking about are exactly the ones that are mentioned and addressed in the film. SAHABIE JABBAR. And if you've seen the film and if you also remember the scene that I'm talking about, you'll also remember that in film it was said if you look at them at the Norouz night and make a wish, your dream will come true.

Hello and regards after a looooong time.
Well, I was busy entertaining myself and so many others on the holidays.
How do you doooooo? I missed you all. And more than anything I missed myself sitting at my pc telling you craps.
My classes started. And I wasn’t home for past 2 nights. I couldn’t even sleep for I had to work with the other partners, so we make our conference ready for today. Just imagine that right after "13 be dar" I started studing so hard.
I'm close to another depression for my classes started..
NO. I LIED! Not only I'm not close, but actually I feel over happy. I received a gift today from a precious friend of mine. I went to K-Pub today to pay all my debts and to buy new books. And I received a book free as EIDY gift. Yoohooooooo. I was about to kiss him. But I was shy and instead I said: "kiiiisseeeeees".

And I found a new friend today. Actually not so much new. But we got friendly today and we had things to talk about. She's lovely and energetic. Sweet and classy. Shiny and brilliant. And a bigger bookworm than I am! We have common friends, and… . well that caused me to feel close and comfortable with her. And to aware you of an old truth I must say, world is sooooooo small. For maybe I've known her for three or 4 years but I could never remember it was her!!!
I also bought some new books with her idea and I dunno if I'd like it.

Heeeeeey. Before I forget, let me introduce you some good books to read. Please forgive me for I have to write them fingilish. Persian English:D

In water melon sugar--à Richard Brautigan
Les belles images.--à Simone De Beauvoir.
Like water for chocolate -àlaura Fsqivel
Seyde ghezel ala dar America -à Richard Brautigan
Li bar sotto il mare -à Stefano Benni
vivir para contarla -àGabriel Garcia Marquez
This is list of the books I read this holiday. And all are recommended to read.

To tell you about the differences between this holiday and the past years holidays, I must say it was funny. Just imagine me and my sister and my 2 brothers sleeping in a very big hall. All in a row with some distance between each. And sometimes all of us fall into sleep in frontta tv after watching a film. So my parents are again back in their own room and it's almost 15 days that I haven’t slept on bed.
The only thing that could worry me about this kindda sleeping was a habbit of mine. (eating apples in the midnight). But when you sleep in the same space with 3 others you always have to worry that the sound of you biting the apple wouldn’t wake them up. But well. One night I tried it and when I asked them the other day if my eating apple woke them up, they all claimed that they haven’t heard the noise. So I happily started my habits.

Because of my today home works I didn’t sleep last night. So I slept today afternoon and I had the strangest dreams. Actually it did me right. I mean I felt real good after having those dreams. And again, after a long time I missed someone I had forgotten for about 3 month. Missing that person again means so much to me. For it's a certification for I can forget some of my bad memories of a bitter sweet past. It's becoming complicated again I know. Well… I must stop censoring myself. For it's one of the things I've learnt from a great man. Ok . let me tell you like this.-à
Different people come to your life and each of them leave some affection on you in very different ways. In my life I can remember 3 main people that affected my life so hard. And 2 of them, (except penny) left also bad affections on my life. And it's about the bittersweet memories they left on my mind. I see dreams about them. And in my dreams I see the things that sometimes are true. Sometimes it's a simple dream about a converstations we have. And sometimes it's so magical and tragical and symbolic. Last night I had one of those symbolic dreams of mine, which was revealing the devilish aspect of my teacher's personality. I know it's true. I know my teacher is devilish. And I know for a long time I was badly interested in this devilish teacher. I know that even those times that I was interested in him I had dreams about his devilish aspects, but I never believed in them, for he was a living God on the earth. But well. Soon the God disappeared and devil came out and… it was another story of my life which simply ended.
But today when iwoke up, first I couldn’t remember any glimpse of my dream. But I was talking with my sister that suddenly a vision came on my mind, and YES, it was the dream that I was remembering. And I was like:
WHAT?!?!?! Another dream of him? Another one again symbolic and magic?!?!?! But the truth was I was suddenly relieved. I was suddenly happy and charged. And not only I didn't feel bad but I felt like I miss my teacher. I felt like even the devil is …
Oh, that's almost all…